Pomnik szewca warszawskiego Jana Kilińskiego przywódcy Powstania Kościuszkowskiego w Warszawie jest usytuowany na Starówce przy ul. Podwale. Podczas okupacji niemieckiej w czasie II wojny światowej w odwet za zdjęcie niemieckich napisów z pomnika Kopernika gubernator Fischer "aresztował" Kilińskiego (rozebrał pomnik stojący wtedy na

LGBT w Warszawie. Pomnik Wincentego Witosa, Jana Kilińskiego, Mikołaja Kopernika, warszawskiej syrenki, a nawet Chrystusa zostały w nocy z wtorku na środę ozdobione flagami LGBT. Według opublikowanego manifestu akcja miała na celu walkę z w WarszawieLGBT na warszawskich pomnikach. Najpopularniejsze pomniki w stolicy zostały w nocy z wtorku na środę ozdobione flagami LGBT oraz chustkami z symbolem ruchu anarchistycznego. Akcja została uwieczniona na fotografiach, a zdjęcia udostępnione na Facebooku. Na cokołach pomników znalazła się również treść manifestu, która wyjaśnia, że akcja ma na celu walkę z na pomnikach z flagami LGBT- Postanowiłyśmy działać. Tak długo jak będę się bać trzymać Cię za rękę. Tak długo aż nie zniknie z naszych ulic ostatnia homofobiczna furgonetka. To nasza manifestacja odmienności - ta tęcza. Tak długo jak flaga będzie kogoś gorszyć i będzie "niestosowna", tak długo uroczyście przyrzekamy - prowokować - tak rozpoczyna się treść manifestu. Jego twórcy chcieli w ten sposób walczyć z homofobią. - Syrenka warszawska ma w dłoni miecz i tarczę. Ma tęczę i bandanę. To nasze wezwanie do walki. Jak długo będziemy zasypiać z myślą, że i tak nic się nie zmieni. Tak długo będzie trzeba przypominać o tym że istniejemy. Że nie jesteście sami i same. To miasto jest też nasze - tak kończy się treść manifestu, pod którym podpisali się: "GANG SAMZAMĘT", "STOP BZDUROM" i "POETKA".Kopernik, Syrenki i Witos z flagami LGBTDo dyżurnego Komendy Stołecznej Policji wpłynęło pięć zawiadomień w sprawie umieszczenia flag na warszawskich pomnikach. - Otrzymaliśmy zawiadomienie o pojawieniu się flag na pomniku Mikołaja Kopernika na Krakowskim Przedmieściu, na syrenkach warszawskich, na rynku Starego Miasta oraz na Bulwarach Wiślanych, na Placu Trzech Krzyży na pomniku Wincentego Witosa oraz na pomniku Jana Kilińskiego przy ulicy Piekarskiej 20 - wymienił kom. Piotr Świstak ze stołecznej LGBT na warszawskich pomnikach- Policja obecnie prowadzi czynności wstępne, polegające m. in. na zabezpieczeniu flag, ustalaniu monitoringu i ewentualnych świadków oraz sprawców zdarzenia - dodaje funkcjonariusz Świstak. Oprócz pomników, w sprawie, których wpłynęły zawiadomienia na policję. Flagą LGBT został również ozdobiony pomnik Chrystusa przed Bazyliką św. Krzyża na Krakowskim Przedmieściu, Józef Piłsudski oraz Taras do prokuraturyGłos w sprawie ozdobionych flagami LGBT warszawskich pomników zabrał Sebastian Kaleta, poseł PiS - Widzimy dziś, że dla środowisk lewicowych dyskusja o wartościach, ochronie rodziny, ochronie wartości, jest poważną walką. Tylko w ramach tej dyskusji widzimy, że przybierają oni postawę agresji wobec symboli bardzo ważnych dla naszego społeczeństwa - powiedział Kaleta. Wiceminister sprawiedliwości złożył już w tej sprawie zawiadomienie do prokuratury. Czekamy na Wasze - to portal z informacjami o Warszawie, dodaj nas do ulubionych w przeglądarce. Masz ciekawy temat? Widzisz wypadek, pożar lub korek? - pisz na redakcja@ lub daj nam znać na facebookowym profilu Wawa Info.| - wejdź po najważniejsze informacje ze stolicy.

W odwecie za zdjęcie tablicy, 17 II 1942 w Warszawie na słupach ogłoszeniowych ukazało się zarządzenie gubernatora dr Ludwiga Fischera, który oznajmił „zniesienie” pomnika płk Jana Kilińskiego, stojącego od 1936 roku na pl. Krasińskich. akcja demontażu. Akcję demontażu rozpoczęto w godzinach porannych 21 II 1942.

Insurekcja warszawska już w kilkanaście lat później stała się potężnym symbolem, a jej przywódców uznano za bohaterów narodowych. Legenda Kilińskiego Choć w istocie trudno jest oszacować faktyczny wpływ Jana Kilińskiego na losy powstania przeciwko garnizonowi rosyjskiemu, jego pogrzeb w 1819 przerodził się w manifestację patriotyczną, a jego postać stała się symbolem oporu ludu polskiego przeciwko najeźdźcom. Walnie przyczyniły się do tego, wydane po raz pierwszy w 1829 roku, pamiętniki[1]. Wprawdzie przez historyków uznawane są one za mało wiarygodne[2], niemniej zdobyły w XIX wieku niezwykłą popularność. W wydanie wspomnień Kilińskiego zaangażowani byli Julian Ursyn Niemcewicz, Józef Ignacy Kraszewski, Aleksander Kraushar[3]. W owym stuleciu stały się one swoistym bestsellerem: należały do najpoczytniejszych pozycji wydawniczych na polskim rynku (obok pamiętników Jana Chryzostoma Paska i Jędrzeja Kitowicza), doczekały się przed 1918 przynajmniej trzynastu wydań i wielu wznowień[4]. Popularność legendzie Kilińskiego przyniósł także poświęcony jego postaci niezwykle popularny poemat literacki Wincentego Pola[5][6]. Już w czasie powstania listopadowego Kiliński stał się symbolem "człowieka z ludu", reprezentanta warstw niższych, walczącego o wolność ojczyzny[7], stąd jego popularność, zwłaszcza wśród lewicowych bądź ludowych w charakterze organizacji społecznych, branżowych czy politycznych[8]. W krótkim czasie Kiliński stał się nie tylko symbolem insurekcji warszawskiej czy kościuszkowskiej, ale i całej epoki: jego nazwisko wymieniano wśród największych polskich bohaterów przełomu XVIII i XIX wieku: Kazimierza Pułaskiego, Jana Henryka Dąbrowskiego, księcia Józefa Poniatowskiego czy wreszcie samego Kościuszki[9]. Kiliński doczekał się także dziesiątek poświęconych sobie dzieł sztuki, portretów, obrazów, dramatów scenicznych, zbiorów poezji i powieści. W większości z nich insurekcja przedstawiana jest jednak nie jako operacja militarna przeprowadzona głównie siłami regularnego wojska, a jako zryw cywilnych mieszkańców stolicy Rzeczypospolitej, wiedzionych na barykady przez Kilińskiego właśnie. Przykładem takiej twórczości są dramaty Gustawa Fiszera[10], Michała Bałuckiego[11], Artura Oppmana[12], Marii Gerson-Dąbrowskiej[13] czy Włodzimierza Słobodnika[14][15], powieści historyczne[16][17][18], monografie[19], pieśni[20], ale także popularne wydania biografii bohaterów narodowych skierowane do młodszych czytelników[21][22][23]. W roli jednego z najważniejszych organizatorów powstania osadził go również Władysław Reymont w trzecim tomie swojej powieści Rok 1794, jednak w opisie samych walk pojawia się on raczej jako dowódca jednego z oddziałów, a nie przywódca całości walk, którym w istocie nie był. Mimo to kilkukrotnie wydano trzeci tom powieści wraz z pamiętnikami Kilińskiego[24][25]. W 1919 okazją do przypomnienia insurekcji w Warszawie były, organizowane hucznie w całej Polsce, uroczyste obchody setnej rocznicy śmierci Kilińskiego[26][27][28][29]. Dekonstrukcją mitów narosłych wokół postaci Kilińskiego zajęli się Dionizy Sidorski w wydanym w 1982 zbiorze esejów historycznych Nie znam takiego monarchy, będącym krytyczną biografią mistrza szewskiego[30][31] oraz Franciszek Paprocki w pierwszej naukowej biografii wydanej w 1970[32][33]. W 1971 ukazała się także skrócona biografia w serii biografii dla młodzieży PZWS pióra Haliny Winnickiej[34]. Biografia naukowa: Franciszek Paprocki 1970. Luźniejsze, popularnonaukowe i młodzieżowe: Winnicka, Głowacki, Sidorski. 1958: najpełniejsze wydanie krytyczne pamiętników (opr. Stanisław Herbst)[33]. [33] Krytyczny biogram: [35][36] Konferencja naukowa: [37][38] Do sprawdzenia: [39] Pomniki Przypisy ↑ Hinc 2013 ↓, s. 129-130. ↑ Hinc 2013 ↓, s. 135-136. ↑ Hinc 2013 ↓, s. 135. ↑ Hinc 2013 ↓, s. 128-129. ↑ Hinc 2013 ↓, s. 128, 136-137. ↑ Wincenty Pol, Historia szewca Jana Kilińskiego., Paryż: Bourgogne et Martinet, [ok. 1843] [dostęp 2017-08-16]. ↑ Hinc 2013 ↓, s. 131-132, 137-138. ↑ Hinc 2013 ↓, s. 137. ↑ Hinc 2013 ↓, s. 136-137. ↑ Gustaw Fiszer, Jan Kiliński szewc warszawski: obraz dramatyczny mieszczański w 5 aktach a 7 odsłonach, Lwów: Kornel Piller, 1878, OCLC 995628310 (pol.). ↑ Michał Bałucki, Kiliński: obraz historyczny w pięciu aktach, Kraków: Kurjer Polski, 1893, OCLC 823681242 [dostęp 2017-08-16] (pol.). ↑ Artur Oppman, Kiliński: 1794, Warszawa: Gebethner i Wolff, 1919 [dostęp 2017-08-16]. ↑ Maria Gerson-Dąbrowska, Majster Kiliński: obraz sceniczny w 3-ech odsłonach, Warszawa: Nasza Księgarnia, 1927, OCLC 749815462 (pol.). ↑ Włodzimierz Słobodnik, Jan Kiliński: poemat dramatyczny wierszem pisany w kwietniu 1944 r. w Uzbeskistanie w Ferganie, S. l.: Związek Młodzieży Wiejskiej RP, 1946, OCLC 836746478 [dostęp 2017-08-16] (pol.). ↑ Hinc 2013 ↓, s. 142. ↑ Karol Jan Nitman, Jan Kiliński: szewc pułkownik wojsk polskich w roku 1794: opowieść historyczna, Lwów: nakł. Macierzy Polskiej, 1909, OCLC 751142147 (pol.). ↑ Jerzy Głowacki, Sławomir Zientalski, Pułkownik z Szerokiego Dunaju: powieść historyczna z XVIII w., Łódź: Wydaw. Łódzkie, 1990, ISBN 83-218-0844-1, OCLC 834091028 (pol.). ↑ Felicja Boberska, Kościuszko i Kiliński, Lwów: Piller i Ska, 1893 [dostęp 2017-08-16]. ↑ Władysław Gindrich, Jan Kiliński i jego czasy, Izba Rzemieślnicza, 1936 (pol.). ↑ Ludwik Teodor Płosajkiewicz, Wincenty Pol, Jan Kiliński: piosenka na 1 lub 2 głosy z fortepianem, Warszawa: Komitet Obchodu Kilińskiego, [ok. 1924], OCLC 839150422. ↑ Henryk Mościcki, Jan Kiliński: szewc warszawski, pułkownik Wojsk Polskich, Londyn: Naczelny Komitet ZHP, 1944, OCLC 749738100 (pol.). ↑ Czesław Ksawery Jankowski, Bohaterowie polscy. Zbiorek 1: Stefan Czarniecki; Jan Kiliński; Tadeusz Kościuszko; Józef Poniatowski, Warszawa: Ziarno, 1906, OCLC 837176799 (pol.). ↑ Zofia Jaworska, Jan Kiliński rzemieślnik-bohater, Warszawa: K. Prószyński, 1920, OCLC 837251863 (pol.). ↑ Władysław Stanisław Reymont, Jan Kiliński, Jan Kiliński, szewc Warszawski i pułkownik wojsk polskich. Z "Insurekcyi" Reymonta z dodatkiem "Pamiętników Kilińskiego.", Henryk Mościcki (red.), Warszawa 1919, OCLC 753033606 [dostęp 2017-08-17] (pol.). ↑ Jan Kiliński, Władysław Stanisław Reymont, Jan Kiliński szewc warszawski i pułkownik wojsk polskich z "Insurekcyi" Wł. St. Reymonta z dodatkiem "Pamiętników Kilińskiego", Warszawa Skład Główny w "Księgarni Polskiej", 1919 [dostęp 2017-08-17] (pol.). ↑ Hinc 2013 ↓, s. 137-141. ↑ Daniel Warzocha, Obchody setnej rocznicy śmierci Jana Kilińskiego w Piotrkowie Trybunalskim i Radomsku w 1919 r. w świetle "Dziennika Narodowego", „Piotrkowskie Zeszyty Historyczne.”, 2012, s. 231–237, ISSN 2081-2663, OCLC 912804933 (pol.). ↑ Paweł Józef Nowicki, Bohater narodowy - Jan Kiliński: w setną rocznicę zgonu, Warszawa: nakł. autora, 1919, OCLC 891261430 (pol.). ↑ Cz. K, Wincenty Pol, Władysław Stanisław Reymont, Jan Kiliński, szewc-pułkownik: na obchód setnej rocznicy zgonu bohatera, Poznań: Wydawn. Komitetu Obchodu Rocznicy Jana Kilińskiego, 1919, OCLC 13256670 (pol.). ↑ ↑ ↑ Franciszek Paprocki, Jan Kiliński: 1760-1819, Warszawa: Biuro Wydawnictw 1970, OCLC 69315586 (pol.). ↑ a b c Hinc 2013 ↓, s. 144. ↑ Halina Winnicka, Jan Kiliński, Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, 1971, OCLC 803866834 (pol.). ↑ ↑ ↑ ↑ ↑ Bibliografia Hinc This page is based on a Wikipedia article written by contributors (read/edit). Text is available under the CC BY-SA license; additional terms may apply. Images, videos and audio are available under their respective licenses.

Pomnik Jana Kilińskiego w Parku Stryjskim we Lwowie. Tablica pamiątkowa w Radomsku Ulica Jana Kilińskiego w Warszawie Retrieved from "https:

For faster navigation, this Iframe is preloading the Wikiwand page for Pomnik Jana Kilińskiego w Warszawie. Connected to: {{:: Z Wikipedii, wolnej encyklopedii {{bottomLinkPreText}} {{bottomLinkText}} This page is based on a Wikipedia article written by contributors (read/edit). Text is available under the CC BY-SA license; additional terms may apply. Images, videos and audio are available under their respective licenses. Please click Add in the dialog above Please click Allow in the top-left corner, then click Install Now in the dialog Please click Open in the download dialog, then click Install Please click the "Downloads" icon in the Safari toolbar, open the first download in the list, then click Install {{::$

^{Pomnik w kształcie ostrosłupa z płaskorzeźbą z wizerunkiem Jana Kilińskiego i orłem na szczycie uroczyście odsłonięto 11 listopada 1936 roku. Do dzisiaj jest miejsce uroczystości patriotycznych, dlatego upowszechniła się inna jego nazwa, Pomnik Wolności.} Pomnik Jana Kilińskiego (Podwale) Jan Kiliński urodził się 1760 roku w Trzemesznie w Wielkopolsce. 20 lat później przeniósł się do Warszawy i został mistrzem szewskim. Szybko zyskał szeroką klientelę i dorobił się majątku. W 1792 roku został radnym Warszawy. Gdy w marcu 1794 roku wybuchła insurekcja kościuszkowska, w Warszawie rozpoczęły się potajemne przygotowania do powstania przeciw carskiej Rosji. Do spisku dołączył także przywódca cechu szewców Jan Kiliński. Pod wpływem wieści o zwycięstwie wojsk powstańczych pod Racławicami oraz zdobytych przez konspiratorów informacji o planowanej przez Rosjan na 19 kwietnia pacyfikacji stolicy, 17 kwietnia wybuchły walki na ulicach miasta. Jan Kiliński był jednym z dowódców ludu, przyczyniając się do oswobodzenia stolicy z rąk Rosjan. Drugiego dnia walk Kiliński na czele pospólstwa warszawskiego zdobył pałac, w którym mieściła się rosyjska ambasada. Z piwnic uwolniono polskich więźniów politycznych. 19 kwietnia insurekcja przyłączyła się do powstania kościuszkowskiego, a Tadeusza Kościuszkę uznała za Najwyższego Naczelnika Siły Zbrojnej Narodowej. Jan Kiliński jest symbolem patriotycznego mieszczaństwa polskiego. Myśl jego uczczenia zrodziła się po odzyskaniu niepodległości. Odsłonięcie pomnika 19 kwietnia 1936 r. miało podniosły charakter, w uroczystości wziął udział prezydent Ignacy Mościcki. Na zakończenie uroczystości ulicami Warszawy przeszedł pochód przedstawicieli warszawskich cechów. Pierwotnie odsłonięty w 1936 r. na Placu Krasińskich, kilkakrotnie zmieniał lokalizację, by ostatecznie stanąć przy ulicy Podwale. Ciekawe są dzieje pomnika podczas niemieckiej okupacji. W lutym 1942 r. okupanci niemieccy w odwecie za akcję tzw. małego sabotażu: manifestacyjne zerwanie niemieckiej tablicy z pomnika Mikołaja Kopernika, zdjęli pomnikową rzeźbę z cokołu i ukryli w podziemiach Muzeum Narodowego. Niemal natychmiast, dzięki działaniom podziemia, na ścianie budynku pojawił się napis: „Ludu W-wy, Jam tu ! Jan Kiliński.” Działania represyjne okupanta mimowolnie ocaliły pomnik, który przetrwał wojnę i wrócił na swoje miejsce w 1946 r. Potem dzięki staraniom warszawskiej Izby Rzemieślniczej w 1959 r. przeniesiony został na Podwale, bliżej miejsca, w którym dzielny szewc mieszkał, pracował i walczył. O projekcieInformacje ogólne Głos historii to inicjatywa Fundacji Wolne Dźwięki, której celem jest upowszechnienie historii wydarzeń oraz uczczenie pamięci ofiar II Wojny Światowej i czasów represji PRL. Jej zadaniem jest odwrócenie naszej uwagi od codziennego pędu i zwrócenie jej w kierunku zdarzeń, które ukształtowały teraźniejszość. Pomóc ma tym specjalnie stworzony system audiodeskrypcji historycznych. Jak korzystać? Przy wybranych miejscach pamięci umieszczone zostały tabliczki z kodami QR, po zeskanowaniu których zostajemy przekierowani do dokładnego opisu upamiętnionych wydarzeń oraz ich zapisu audio. Kod QR możemy zeskanować za pomocą dowolnego urządzenia mobilnego, na którym zainstalowana jest odpowiednia aplikacja. Czym jest kod QR? Kod QR to kwadratowy kod kreskowy pozwalający na zapisanie dużej ilości danych. Polecane skanery kodów QRPartnerzyKonkursy aXOMHA6.

kjm334yr8j.pages.dev/67

kjm334yr8j.pages.dev/93

kjm334yr8j.pages.dev/54

kjm334yr8j.pages.dev/60

kjm334yr8j.pages.dev/49

kjm334yr8j.pages.dev/24

kjm334yr8j.pages.dev/69

kjm334yr8j.pages.dev/14

pomnik jana kilińskiego w warszawie